Postać św. Walentego jest kojarzona z kapłanem rzymskim ściętym podczas prześladowań za czasów panowania cesarza Klaudiusza II Gockiego oraz z z biskupem Torni niedaleko Rzymu, chociaż podobno była to ta sama osoba. Ten duchowny z wykształcenia był lekarzem, a żył w III wieku w Cesarstwie rzymskim.
Ten duchowny stracony w 268 roku, czczony jest od IV w. jako męczennik ale niewiele jest przekazów świadczących jakie wiódł życie, kim był i co dokładnie robił. Od średniowiecza Walenty był traktowany jako patron pszczelarzy i chorych ma padaczkę, która w tamtych czasach zwana ona była też chorobą świętego Walentego, a jego imię po łacinie znaczy "zdrowy" i "silny".
Nie wiadomo na 100 procent, dlaczego to akurat Walenty stał się patronem zakochanych. Pewne źródła podają za przyczynę takiego stanu rzeczy to, że w tamtych czasach wypowiedziane było zaniechanie zawierania małżeństw, prześladowania i karanie za okazywanie wiary było także powodem wielu męczeńskich zgonów takich jakiego doświadczył Walenty, który walczył o zachowanie wiary i zawieranie małżeństw. To on namawiał właśnie mężczyzn by nie zostawiali samych w domach swoich żon podczas gdy oni tułają się po wojnach narażając swoje życie dla cesarza w imię jego widzimisie.
Jedna z legend głosi, że retor o imieniu Craton poprosił o przyjazd Walentego z Terni do Rzymu ponieważ jego syn chorował na skrzywienie kręgosłupa. Cała rodzina Cratona przeszła na chrześcijaństwo po tym jak Walenty dokonał cudu uzdrawiając to dziecko. Nie jest to wyjaśnione, czy chodzi tu o tą samą osobę historyczną, gdyż tego samego dnia jest czczony również Walenty kapłan z Rzymu, który zginął 14 lutego.
Od zamierzchłych czasów średniowiecznych w centralnych Włoszech postać św. Walentego była zaliczana do ludowych świętych Kościoła, wraz z innymi świętymi takimi jak św.Marcin czy Mikołaj. Zwyczaj jaki wtedy zaistniał dotyczył młodych ludzi, którzy przeznaczania byli sobie i po wymianie prezentów pozostawali narzeczonymi jeszcze przez rok, a później zawierali związek małżeński.
Inna legenda mówi z kolei, że św. Walenty z Terni miał taką tradycję obdarowywać odwiedzających go ludzi kwiatami ze swojego ogrodu, co podobno przynosiło szczęście, szczególnie małżeństwom. W związku z tym wiele par chciało być pobłogosławionymi właśnie przez niego, wyznaczono jeden dzień w którym kapłan udzielał zbiorowo sakramentu małżeństwa, przez co ten dzień nazywano "walentynkami".
Teraźniejszy charakter święto zakochanych i jego patronat w osobie Walentego ma swoje początki w XIV w. kiedy to dzień św. Walentego obchodzony był we Wielkiej Brytanii, Belgii, Francji, a później w Ameryce do osób, do których dedykowane jest to święto dołączyli młodzi, zakochani.
Ten duchowny stracony w 268 roku, czczony jest od IV w. jako męczennik ale niewiele jest przekazów świadczących jakie wiódł życie, kim był i co dokładnie robił. Od średniowiecza Walenty był traktowany jako patron pszczelarzy i chorych ma padaczkę, która w tamtych czasach zwana ona była też chorobą świętego Walentego, a jego imię po łacinie znaczy "zdrowy" i "silny".
Nie wiadomo na 100 procent, dlaczego to akurat Walenty stał się patronem zakochanych. Pewne źródła podają za przyczynę takiego stanu rzeczy to, że w tamtych czasach wypowiedziane było zaniechanie zawierania małżeństw, prześladowania i karanie za okazywanie wiary było także powodem wielu męczeńskich zgonów takich jakiego doświadczył Walenty, który walczył o zachowanie wiary i zawieranie małżeństw. To on namawiał właśnie mężczyzn by nie zostawiali samych w domach swoich żon podczas gdy oni tułają się po wojnach narażając swoje życie dla cesarza w imię jego widzimisie.
Jedna z legend głosi, że retor o imieniu Craton poprosił o przyjazd Walentego z Terni do Rzymu ponieważ jego syn chorował na skrzywienie kręgosłupa. Cała rodzina Cratona przeszła na chrześcijaństwo po tym jak Walenty dokonał cudu uzdrawiając to dziecko. Nie jest to wyjaśnione, czy chodzi tu o tą samą osobę historyczną, gdyż tego samego dnia jest czczony również Walenty kapłan z Rzymu, który zginął 14 lutego.
Od zamierzchłych czasów średniowiecznych w centralnych Włoszech postać św. Walentego była zaliczana do ludowych świętych Kościoła, wraz z innymi świętymi takimi jak św.Marcin czy Mikołaj. Zwyczaj jaki wtedy zaistniał dotyczył młodych ludzi, którzy przeznaczania byli sobie i po wymianie prezentów pozostawali narzeczonymi jeszcze przez rok, a później zawierali związek małżeński.
Inna legenda mówi z kolei, że św. Walenty z Terni miał taką tradycję obdarowywać odwiedzających go ludzi kwiatami ze swojego ogrodu, co podobno przynosiło szczęście, szczególnie małżeństwom. W związku z tym wiele par chciało być pobłogosławionymi właśnie przez niego, wyznaczono jeden dzień w którym kapłan udzielał zbiorowo sakramentu małżeństwa, przez co ten dzień nazywano "walentynkami".
Teraźniejszy charakter święto zakochanych i jego patronat w osobie Walentego ma swoje początki w XIV w. kiedy to dzień św. Walentego obchodzony był we Wielkiej Brytanii, Belgii, Francji, a później w Ameryce do osób, do których dedykowane jest to święto dołączyli młodzi, zakochani.
